Bycie rodzicem nastolatka to wyzwanie. Okres dojrzewania, pełen emocji i zmian, wpływa na relacje rodzinne. Wielu rodziców pragnie w tym czasie ochronić swoje dzieci przed wszelkim złem. Jak to najlepiej zrobić?
Poprzez rozmowę. W praktyce często zasypujemy nastolatków „kazaniami” i historiami, z których według nas powinni wyciągnąć wnioski. Problem w tym, że młodzi ludzie rzadko tak postępują. Zamiast tego częściej narzekają: „Mama i tata ciągle mi to mówią. Zrób to, nie rób tamtego. Mam tego dość!”. Każdy miałby dość. Jednak to nie oznacza, że powinniśmy przestać rozmawiać z dziećmi. Wystarczy unikać zwrotów, które przynoszą więcej szkody niż pożytku.
Czego Unikać w Rozmowach z Nastolatkami?
1. “Daj spokój, inni mają gorzej.”
Gdy dziecko zwierza się z problemu, zamiast wysłuchać, lekceważymy go, sugerując, że nie ma powodów do narzekań. Dziecko czuje się wtedy jeszcze bardziej bezradne.
2. “A co dostała Iksińska? Czy to na pewno takie ważne?”
Porównywanie dziecka do innych nie pomaga. Każde dziecko jest inne i ma swoje unikalne predyspozycje. Powinno rywalizować tylko ze sobą i dążyć do własnych celów.
3. “Nie maż się, nie jesteś małym dzieckiem.”
Łzy to naturalna reakcja na stres. Dziecko ma prawo płakać bez względu na wiek. Ważne jest, by czuło się zrozumiane i wspierane.
4. “Nie zajmuj się byle czym, tylko książki powinny być Ci teraz w głowie.”
Dzieci uczą się także poprzez realizowanie swoich pasji poza szkołą. Warto doceniać ich zainteresowania i dać im przestrzeń na rozwijanie różnych umiejętności.
5. “Bo tak. Bo ja tak mówię.”
Autorytatywne podejście nie buduje zaufania. Dzieci potrzebują logicznych wyjaśnień i szacunku dla swoich pytań i wątpliwości.
6. “Czy możesz wreszcie zrobić coś dobrze?”
Taki komunikat obniża poczucie własnej wartości dziecka. Zamiast tego lepiej skupić się na konstruktywnej krytyce i wskazówkach do poprawy.
7. “Jesteś najpiękniejsza. Zawsze wszystko Ci się udaje. Jestem z ciebie dumna.”
Choć te zwroty mają pozytywne intencje, mogą wywołać presję na dziecko, by zawsze było idealne. Lepiej chwalić konkretne działania i osiągnięcia, bez etykietowania.
W rozmowach z nastolatkami kluczowe jest poszanowanie ich indywidualności i unikanie szkodliwych zwrotów. Traktujmy ich tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani – z szacunkiem, zrozumieniem i empatią.
